rehneverd-şiir


rehneverd

I.

varlığımın hamallığını yapan ruhuma 
geceler boyu ummandan bir ceket diktim  
gözlerim dikiş tutmadı, 
ummanları dizlerime boşalttı 
geceler yıkandı ceket yıkandı 
ruhum birgün çöllerde uyandı 
koştu ayaklarım gündüzleri 
ayaklarıma kumlar dolandı
geceler boyu çölden bir hırka diktim
sözlerim dikiş tutmadı,
çölleri leyla'nın ağzına boşalttı
leyla'yı gören gözlerim 
mecnuna ağladı
-ah gören gözlerim vah ağladı-

II.

varlığımın hamallığını yapan ruhuma
gece gündüz dünyayı adımlattım 
attığım adımların altında ruhum 
ezildi, pörsüdü, direndi 
dağların başında, gördüm
ay'la yükseldi.
ne ummanlardan ne çöllerden geçti,
bir yorgunluk bilmez sevdalarda 
yürüyebildiği kadar sevdi.

III.

şimdi ruhumu alıp varlığımdan gitmeli
dikiş tutmaz gözlerime
elimdeki iğnenin battığı yeter.
bunca diktiklerini söküp,
teslimiyeti bürünmeye 
hangi terzinin sabrı yeter.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

birikiüçdört- şiir

Resim
bir/ günler devleşirken tabağımızda yolumuzu kesmiş kulaksız cüceler kesilen yolda uçurmuşlar kafamızı  kafamızdan üç gün midemiz akmış kafamızdan üç gün dünya  öyle şarıl şarıl akarken  tabakta kalan son lokma boğazımızda  gökten maide insin diye bekleşmiş kursağımız gökten az kalsın taş yağacakmış. iki/ kırk haramilerin kırkı kadar kırgınım  uykumun sevdiği sol tarafımda  cücelerin adımlarına sağır kalmışız yolumuz talan, harap, dağınık  kesmişler çünkü yolumuzu altın bulunca sökmüşler dişlerimizi  kırk haramilerin kırkı kadar kanamışım  sağ tarafıma dönünce rüyadan uyandım. üç/ geceler cüceleşirken yanağımızda  yolumuzu kesmiş gözsüz devler yolu sırtlamışlar, sürükleyip fırlatmışlar  tam karın boşluğumuzda bir ağrı yanmış  üç gün yol yürümüşüz, beş günde geri dönmüşüz. sancılar içinde kıvrana kıvrana kıvrılmışım bir balığın içine tam dokuz ay  çıkınca kendimi denizde buldum da balığın karnı devrilmiş omzuma....
Devamı

İnsan Ağ(a)rır -Hikaye

Resim
"Hey, ne gülüyorsun? Gülme dedim sana. Bak canlı manlı dinlemem, ismimi kazırım güzelim kabuğuna. Haberin olsun."   Ağaç güldürmesini durdurmaya çalışıp "Çok korktum gerçekten." diyerek beni tiye aldığını gösterir şekilde gülmesine devam etti. Kan beynime sıçramış halde ağaca doğru koşmaya başladım, duraksayıp yerden bir taş aldıktan sonra koşmaya devam ettim. Ağaç gülmeyi durdurduğunda elim havada, saçlarım yüzüme yapışmış, nefes nefese bir halde ağaca bakıyordum.  "Hadi, ne bekliyorsun? Yaz bakalım ismini. Ne yazacaksın? İsmin bile yalanmış, yalan söylemişler sana. Hem gerçek olsa bile yazamazsın sen."   Ağacın söyledikleriyle yüreğime bir ağırlık çökmüştü. İsmim bile yalanmış, yalanı fısıldamışlar kulağıma. Bunca yıl yalanla yaşamışım, bunca yıl? Yirmi üç yıl, evet yirmi üç olmalı. Ne önemi var sayıların! Düşüncelerimi susturup: "Umrumda değil, yalan veya gerçek, her gün gelip sana derdimi anlatıyordum, burada tek başına kalma diye seni...
Devamı

İnsan Neden Yazar-Deneme

Resim
     İnsan Neden Yazar? Yazmak, asırlardır insanoğlunun elinde neşvünema bulup kullanımının çeşitli amaçlara hizmet etmesiyle oluşan ve dünya yerli yerinde kaldığı sürece de devam edecek bir eylemdir. Müzeyyen uzun açıklamaların iticiliğinden nemalanmamak için asıl soruya geçmek istiyorum: "Neden yazıyoruz ki bunları?" Bu soruyu kırılmış kalemimle inatla cebelleşirken kendime de soruyorum: Neden kalkıp başka bir kalemle devam etmiyorum ki yazmaya? (Kendime en işime gelen soruları yönelttiğimi göz ardı ettiğinizi düşünerek soruyorum.) Bunca yüzyıllardır neyi yazıyoruz, yazmakla neleri değiştirebiliriz, yazdıran kim, yazılanlar nerelerde okunuyor, bunca yazı olmasaydı ne olurdu?.. Yâr deyince elimizden düşecek bir kalem olmadıktan sonra ne diye bu işin çilesini çekiyoruz ki? Hemen burada "Mihriban" türküsünün zihinlerde çalmasını engellemek, birkaç saniye boşluğa dalan gözlerinizi asıl konuya çevirmek adına sorularımı biraz frenliyorum. Daha ciddi meselelerimiz varken...
Devamı