mavera

"Hey, ne gülüyorsun? Gülme dedim sana. Bak canlı manlı dinlemem, ismimi kazırım güzelim kabuğuna. Haberin olsun."   Ağaç güldürmesini durdurmaya çalışıp "Çok korktum gerçekten." diyerek beni tiye aldığını gösterir şekilde gülmesine devam etti. Kan beynime sıçramış halde ağaca doğru koşmaya başladım, duraksayıp yerden bir taş aldıktan sonra koşmaya devam ettim. Ağaç gülmeyi durdurduğunda elim havada, saçlarım yüzüme yapışmış, nefes nefese bir halde ağaca bakıyordum.  "Hadi, ne bekliyorsun? Yaz bakalım ismini. Ne yazacaksın? İsmin bile yalanmış, yalan söylemişler sana. Hem gerçek olsa bile yazamazsın sen."   Ağacın söyledikleriyle yüreğime bir ağırlık çökmüştü. İsmim bile yalanmış, yalanı fısıldamışlar kulağıma. Bunca yıl yalanla yaşamışım, bunca yıl? Yirmi üç yıl, evet yirmi üç olmalı. Ne önemi var sayıların! Düşüncelerimi susturup: "Umrumda değil, yalan veya gerçek, her gün gelip sana derdimi anlatıyordum, burada tek başına kalma diye seni...

derin sular içinde kaybolmuş bir balık  pul pul olmuş kaypak vücudundan akıyor sular  nereye gittiği önemli değil  o gittiği her yere okyanusu taşıyor  kendine marifet sayıyor bu yükü taşımayı  dönüp cismine bakmadan,  üzerine köpürüp dökülen dalgaları devirmek peşinde  DALGALAR VURDUKÇA DEVRİLEN YİNE KENDİSİ  en ıssız kayalara doğru atıyor kulaçlarını her parçası bi yanda  didik didik edilmiş kaypak, üstelik pul pul dökülüyor.  derin sular içinde kaybolmuş bir balık  döne dolaşa aynı noktaya gelmenin hayretinde  onun aynası koca bir okyanus  büyürse okyanus da büyür korkusundan  her gün iğne ucu kadar su yutuyor. diyor, bu dalgalar hepinizi kırarsa kalmaz sizden bana hiçbir parça  OYSA BÜYÜDÜKÇE PARÇALANAN YİNE KENDİSİ  taşları söküp atan gövdesi  paramparça  kaypak, üstelik buram buram kan kokuyor. derin sular içinde kaybolmuş bir balık  yüze yüze kuyruğuna geliyor yaşamanın  yaşamak, g...