mavera

  yağmura çarpan hasret  dünyaya düşen damlalardan bir damlaydım. kanımla vücut bulmam yüzyıllar sürdü. hangi çağın gümbürtüsünde sağır oldu kulaklarım ve hangi çağın sessizliğine ağladı kırgınlığım  bilmiyorum,  sadece düşerken kaybettiğim gülüşümü arıyorum. çok zaman önceydi -görmüştüm- sığınmıştı Bir'i, bir ağaç kavuğuna, ağaç oluk oluk kan boşalttı avcuma. asırlarca nefessiz kaldık. toprak sulandıkça damar damar ayrıldı  gökteki kuşların alnıma çizdiği yol. hangi dalın başında aradıysam o sesi, uzanıp yaprağına erişmez bu kırık kol. yüzü kara adamlara rastladığım sulardan geçtim. beni de ortadan ikiye yardı bir güzelin eli. kıyılmış içime baktım ki fazla kurak yerdeyim. çatlamış suratıma gül dikin de yeşereyim. Seni görmediğim çöllerin tuzuna karıştı dilim.  bu susuzluğu şimdi hangi denize dökeyim? ellerine sarılan ölüler ve ölüp ölüp dirilenler ey insan ibret almayacak mısın hâlâ? balıklardan bir balığa saplandı korkularım  ve aşka ses...