yağmura çarpan hasret-şiir

 

yağmura çarpan hasret 

dünyaya düşen damlalardan bir damlaydım.

kanımla vücut bulmam yüzyıllar sürdü.

hangi çağın gümbürtüsünde sağır oldu kulaklarım

ve hangi çağın sessizliğine ağladı kırgınlığım 

bilmiyorum, 

sadece düşerken kaybettiğim gülüşümü arıyorum.


çok zaman önceydi -görmüştüm-

sığınmıştı Bir'i, bir ağaç kavuğuna,

ağaç oluk oluk kan boşalttı avcuma.

asırlarca nefessiz kaldık.

toprak sulandıkça damar damar ayrıldı 

gökteki kuşların alnıma çizdiği yol.

hangi dalın başında aradıysam o sesi,

uzanıp yaprağına erişmez bu kırık kol.


yüzü kara adamlara rastladığım sulardan geçtim.

beni de ortadan ikiye yardı bir güzelin eli.

kıyılmış içime baktım ki fazla kurak yerdeyim.

çatlamış suratıma gül dikin de yeşereyim.

Seni görmediğim çöllerin tuzuna karıştı dilim. 

bu susuzluğu şimdi hangi denize dökeyim?


ellerine sarılan ölüler ve ölüp ölüp dirilenler

ey insan ibret almayacak mısın hâlâ?

balıklardan bir balığa saplandı korkularım 

ve aşka ses çıkartmadan yürüyen ayaklarım 

-işte nûn'dan sonra mim

aydınlığa çıkan dağları karış karış dolandım.

güneş batsa da söylerim o mübarek adını. 

beni gör, sensiz yetişecek bi yarınım kalmadı.

yeşile hasret bakışlarım çatlarsa, sırılsıklam 

yaşamanın türküsüyle çınlar kulaklarım.

-beni bu maviliğe bırakma şehriyârım.-


yaşıyorum diye ayrıyım öz yurdumdan.

vatanım orada incilerle donanmış halde 

gözlerimde uzanıyorken hayali 

ben burada karanlık çağları kovalıyorum.

üstelik elimi nereye uzatsam

bir parça çamur bulaşıyor gömleğime.

Allah'ım dedim,

bu kanlı gömleği hangi kuyuya atacağım? 


Sema Ferda 


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

birikiüçdört- şiir

Resim
bir/ günler devleşirken tabağımızda yolumuzu kesmiş kulaksız cüceler kesilen yolda uçurmuşlar kafamızı  kafamızdan üç gün midemiz akmış kafamızdan üç gün dünya  öyle şarıl şarıl akarken  tabakta kalan son lokma boğazımızda  gökten maide insin diye bekleşmiş kursağımız gökten az kalsın taş yağacakmış. iki/ kırk haramilerin kırkı kadar kırgınım  uykumun sevdiği sol tarafımda  cücelerin adımlarına sağır kalmışız yolumuz talan, harap, dağınık  kesmişler çünkü yolumuzu altın bulunca sökmüşler dişlerimizi  kırk haramilerin kırkı kadar kanamışım  sağ tarafıma dönünce rüyadan uyandım. üç/ geceler cüceleşirken yanağımızda  yolumuzu kesmiş gözsüz devler yolu sırtlamışlar, sürükleyip fırlatmışlar  tam karın boşluğumuzda bir ağrı yanmış  üç gün yol yürümüşüz, beş günde geri dönmüşüz. sancılar içinde kıvrana kıvrana kıvrılmışım bir balığın içine tam dokuz ay  çıkınca kendimi denizde buldum da balığın karnı devrilmiş omzuma....
Devamı

İnsan Ağ(a)rır -Hikaye

Resim
"Hey, ne gülüyorsun? Gülme dedim sana. Bak canlı manlı dinlemem, ismimi kazırım güzelim kabuğuna. Haberin olsun."   Ağaç güldürmesini durdurmaya çalışıp "Çok korktum gerçekten." diyerek beni tiye aldığını gösterir şekilde gülmesine devam etti. Kan beynime sıçramış halde ağaca doğru koşmaya başladım, duraksayıp yerden bir taş aldıktan sonra koşmaya devam ettim. Ağaç gülmeyi durdurduğunda elim havada, saçlarım yüzüme yapışmış, nefes nefese bir halde ağaca bakıyordum.  "Hadi, ne bekliyorsun? Yaz bakalım ismini. Ne yazacaksın? İsmin bile yalanmış, yalan söylemişler sana. Hem gerçek olsa bile yazamazsın sen."   Ağacın söyledikleriyle yüreğime bir ağırlık çökmüştü. İsmim bile yalanmış, yalanı fısıldamışlar kulağıma. Bunca yıl yalanla yaşamışım, bunca yıl? Yirmi üç yıl, evet yirmi üç olmalı. Ne önemi var sayıların! Düşüncelerimi susturup: "Umrumda değil, yalan veya gerçek, her gün gelip sana derdimi anlatıyordum, burada tek başına kalma diye seni...
Devamı

İnsan Neden Yazar-Deneme

Resim
     İnsan Neden Yazar? Yazmak, asırlardır insanoğlunun elinde neşvünema bulup kullanımının çeşitli amaçlara hizmet etmesiyle oluşan ve dünya yerli yerinde kaldığı sürece de devam edecek bir eylemdir. Müzeyyen uzun açıklamaların iticiliğinden nemalanmamak için asıl soruya geçmek istiyorum: "Neden yazıyoruz ki bunları?" Bu soruyu kırılmış kalemimle inatla cebelleşirken kendime de soruyorum: Neden kalkıp başka bir kalemle devam etmiyorum ki yazmaya? (Kendime en işime gelen soruları yönelttiğimi göz ardı ettiğinizi düşünerek soruyorum.) Bunca yüzyıllardır neyi yazıyoruz, yazmakla neleri değiştirebiliriz, yazdıran kim, yazılanlar nerelerde okunuyor, bunca yazı olmasaydı ne olurdu?.. Yâr deyince elimizden düşecek bir kalem olmadıktan sonra ne diye bu işin çilesini çekiyoruz ki? Hemen burada "Mihriban" türküsünün zihinlerde çalmasını engellemek, birkaç saniye boşluğa dalan gözlerinizi asıl konuya çevirmek adına sorularımı biraz frenliyorum. Daha ciddi meselelerimiz varken...
Devamı